Geçmişin Efendileri (Başlangıç 3 )

Kevin yaklaşık 1 saat konuşmuştu.Onlarca kez özür dileyerek çekip gitmişti.Başının çok büyük belada olduğunu anlamıştım.Her ne halt ettiyse,cezasını  çekmek zorundaydı.Sonuçta hak etmediği bir mezuniyet ve ünvan kazanmak üzereymiş.

O gittikten sonra bu evde yalnız kaldım.Evin bütün odalarını tek tek gezdim.Bir iz aradım.Benden bir iz!Yoktu,ben ölmüştüm ama bu vücut ve bu adamın hayatına nasıl bürünmüştüm onu anlayamıyordum.

Evin bütün dağınıklığını düzelttim.Bulaşıkları bulaşık makinesine,kirli giysileri çamaşır makinesine attım.Bütün vucudum haykırıyordu resmen.Bacaklarımın arasındaki uzuv beni rahatsız ediyordu.Alışık olmadığım bir organdı ne de olsa.Elim iki de bir sakallarımdan sonra oraya gidiyordu.Enteresan bir duyguymuş.

Çok yoruldum ve kendime bir kahve yaparak koltuğa yığıldım.Ben nasıl buraya geldim diye zihnimi zorlamaya başlamıştım.Bütün herşey şu şekilde olmuştu ;

Dün saat 13:00 sularında arabamla evden çıktım.Evden,benim evim....Ben,nerede oturuyordum?İran'daaaaa!!! Burası neresi? Aman Allah'ım,olamaz..,bu olamaz! İsimler..,Kevin,Andrella,Arthur. İmkânsız,imkânsız olamaz.Hemen oturduğum koltuktan hızla kalktım ve telaşla Arthur'un çalışma odasına girdim.Kalbimin gümlemelerini odanın içinde duyabiliyordum neredeyse.

Ellerim heyecan ve korkudan birbirine girmişti.Odadaki masaya koştum.Masanın üzerini düzeltmemiştim.Olduğu gibi duruyordu.Heyecandan zangır zangır titreyen ellerimle masadaki kağıtları karıştırmaya başladım.Ağzım kurumuştu.Kağıtların üzerindeki işaretler,matematiksel işlemler,garip garip şekiller...çok tuhaftı.Anlayamıyordum.Anında başımı kaldırdım,masanının yanındaki camdan niye bakmıyordum ki?Merakla,heyecanla tül perdeyi çektim ve gördüğüm manzara benim için şok ediciydi!

Baktığım pencereden cadde kolaylıkla görünüyordu.Caddede tek şeritli bir yol vardı.Sokaktaki görüntü,dükkanların isimleri ve diğerleri nerede olduğumu anlamama yardımcı olmuştu.İngiltere'deydim!